داشتن دوستان صمیمی و ارتباطات قوی با خانواده و همکاران باعث طول عمر می شود

اجتماعی بودن یک ویژگی جدایی‌ ناپذیر افراد است. انسان‌ها در گروه‌های اجتماعی به دنیا می‌آیند و زندگی می‌کنند؛ بنابراین اجتماع تأثیر به سزایی در تکامل شخصیت انسان دارد. اما آیا می‌دانید که اجتماعی بودن چه تأثیری بر سلامت انسان دارد؟

بر طبق مطالعات انجام شده، داشتن روابط خوب و سالم می تواند باعث ارتقای کیفیت زندگی و افزایش عمر افراد گردد. افرادیکه دوستان صمیمی بیشتری دارند و با دوستان و خانواده در ارتباطات نزدیکتری دارند از طول عمر بیشتری نسبت به سایرین برخوردارند.
تاثیر داشتن روابط اجتماعی سلامت مانند ترک سیگار اثرات چشمگیری در کیفیت زندگی افراد دارد.

در مطالعه ای به بررسی تاثیر ارتباطات سالم اجتماعی، تنهایی و خطر مرگ پرداخته شد. در طی هفت سال و نیم، 308849 نفر مورد ارزیابی قرار گرفتند. افرادی که روابط سالم اجتماعی دارند احتمال زنده ماندن و داشتن طول عمر در 50 درصد از شرکت کنندگان بیشتر بود.

داشتن دوستان صمیمی، دعوت کردن خانواده و دوستان، ارتباطات قوی با همسایه ها و همکاران باعث طول عمر شما می شود. در این مطالعه به افراد توصیه شده که سعی کنند از راههای مختلف با افراد آشنا شده و سعی کنند به حمایت از افراد بپردازند، و اینگونه در واقع از نظر حفاظت خود از مرگ و میر به نوعی از خود حمایت می نمایند.

تنهایی نیز مانند سایر عوامل مانند چاقی، فشار خون بالا و مصرف الکل خطرناک برای سلامت افراد جامعه است.

اجتماعی که در آن به دنیا می‌آییم، بزرگ می‌شویم، یاد می‌گیریم و کار می‌کنیم، ویژگی‌های شخصیتی ما را شکل می‌دهد. امروزه ارتباطات اجتماعی از محدودیت‌های جغرافیایی فراتر رفته و می‌توان با قلم و کاغذ، تلگراف، تلفن و اینترنت با انسان‌های زیادی ارتباط برقرار کرد. روابط اجتماعی باعث ایجاد احساس لذت‌بخش ناشی از به اشتراک گذاشتن تجربیات می‌شود. مثلاً در یک گروه دوستی یکی از دوستانتان شمارا را تشویق به انجام فعالیت‌های ورزشی می‌کند و از تجارب لذت بخشش درزمینهٔ ورزش تعریف کرده و به شما انگیزه می‌دهد، یا مثلاً بودن با دوستان باعث کاهش استرس می‌شود.

چرا انسان‌ها ذاتاً نیاز به اجتماعی بودن دارند؟
زندگی کردن در اجتماع نه‌تنها زندگی‌بخش است بلکه سابقه‌ای چند هزار ساله دارد؛ اما چرا این طور است؟ مقاله‌ای در سال ۲۰۰۱ در مجله‌ی نیچر به چاپ رسید و به این نکته اشاره کرد که اجتماعی بودن نقطه‌ی قوت اجداد اولیه انسان‌ها بوده است. همچنین مطالعه‌ی دیگری تکامل زبان را به نیاز انسان‌ها برای برقراری ارتباط با یکدیگر نسبت داده است. این نشان می‌دهد که اجداد ما امکاناتی را ابداع کردند تا زندگی‌شان را بهتر و کامل‌تر کنند. همچنین محققان اظهار می‌دارند که انسان‌ها ذاتا دلسوز و مهربانند و به همین دلیل تمایل دارند که احساسات و عواطفشان را با یکدیگر به اشتراک بگذارند؛ بنابراین اجتماعی بودن علاوه بر اینکه باعث حفاظت از آسیب‌ها و تداوم زندگی انسان می‌شود، او را برای مواجهه با سختی‌ها نیرومندتر می‌سازد.

ارتباط رودررو شبیه یک واکسن عمل می‌کند
سوزان پینکر که یک روان‌شناس است می‌گوید، ارتباط مستقیم و رو در رو باعث می‌شود که بخشی از سیستم عصبی ما، ترنسمیتر هایی را آزاد کند که وظیفه‌شان تنظیم پاسخ بدن ما به استرس و نگرانی است. به‌عبارت‌دیگر، ارتباط رودررو با سایر افراد، فاکتورهای استرس را سرکوب می‌کند. ازنظر او این نوروترنسمیترها مثل یک واکسن عمل می‌کنند و از بدن شما محافظت می‌کنند. مثلاً دست دادن به همدیگر باعث آزاد شدن اکسی توسین و افزایش اعتماد و هم‌چنین کاهش سطح کورتیزول و درنتیجه از بین رفتن استرس می‌شود. در تعاملات اجتماعی، دوپامین نیز آزاد می‌شود که منجر به تسکین دردها می‌شود و مثل یک مورفین طبیعی عمل می‌کند. تحقیقات نشان می‌دهند که بیمارانی که تحت شیمی‌درمانی برای درمان سرطان قرار دارند، اگر ارتباطات اجتماعی داشته باشند، نتیجه بهتری می‌گیرند. به‌ خصوص اگر خانواده و دوستانشان ازنظر ذهنی و فیزیکی آن‌ها را مورد حمایت قرار دهند.

تأثیر اجتماعی بودن بر انگیزه و قدرت مغز
تحقیقات نشان می‌دهند که ارتباط دیگران مغز ما را به نوعی ورزش می‌دهد. انگیزه اجتماعی و ارتباط با دیگران باعث بهبود حافظه و درنتیجه حفاظت مغز از بیماری‌های عصبی می‌شود. پروفسور متیو لیبرمن از دانشگاه کالیفرنیا درباره‌ی مغز اجتماعی توضیح می‌دهد. او می‌گوید که اگر شما مطلبی را با این هدف که آن را به فرد دیگری یاد بدهید، یاد بگیرید، نسبت به زمانی که مطلب را برای امتحان دادن فرامی‌گیرید، نتیجه بهتری به دست می‌آورید. همچنین پروفسور لیبرمن به این نکته اشاره می‌کند که وقتی شما از نظر اجتماعی برای یادگیری انگیزه داشته باشید، مغز اجتماعی شما شروع به یادگیری می‌کند که عملکردی بهتر از فعالیت طبیعی مغز برای به خاطر سپردن مسائل دارد. مطالعه‌ای درباره آلزایمر نشان می‌دهد، افراد هشتاد ساله و بالاتر که دوستان نزدیک دارند، مغزشان شبیه افراد جوان‌تر عمل می‌کند. چنین افرادی ارتباطات اجتماعی مثبت‌تری نسبت به همسالان خود دارند.

اجتماعی بودن باعث ایجاد عادت‌های سالم می‌شود
مطالعات یک مرکز تحقیقات پزشکی در هلند نشان می‌دهد که افرادی که از نظر اجتماعی فعال‌ترند کمتر به دیابت نوع دو دچار می‌شوند و برعکس افرادی که در فعالیت‌های اجتماعی شرکت نمی‌کنند ۶۰ درصد بیشتر در معرض خطر ابتلا به دیابت قرار دارند. شاید ارتباط با افراد دور و برمان، ما را تشویق به داشتن عادت‌های سالم مثل ورزش کردن و اصلاح الگوی تغذیه می‌کند. تحقیقات نشان می‌دهند که بعد از یک برنامه ورزشی ۱۲ هفته‌ای، ورزش کردن به صورت گروهی نسبت به تنها ورزش کردن نه‌تنها استرس را بیشتر کاهش می‌دهد، بلکه اثرات ذهنی و فیزیکی بیشتری را ایجاد می‌کند. بودن با دوستان و همکاران باعث می‌شود که افراد مشوق همدیگر باشند و کمتر احساس خستگی و ناامیدی کنند.

اجتماعی بودن، راهی برای خوش بختی و طول عمر
درنهایت می‌توان گفت که لذت بردن از ارتباطات اجتماعی نزدیک با دوستان و اعضای خانواده، ما را خوش‌حال‌تر می‌کند و رضایت ما را از زندگی بیشتر می‌کند. نوجوانانی که روابط دوستانه مثبتی دارند نه تنها بزرگ‌سالان شادتری می‌شوند، بلکه میزان افسردگی و اضطراب آن‌ها در سال‌های آینده کاهش می‌یابد. محققان مناطقی را در دنیا مشخص کرده‌اند، به نام مناطق آبی. منظور آن‌ها از مناطق آبی، جاهایی است که در آن‌ها افراد پیر بیشتری با احساس سلامتی و شادی زندگی می‌کنند. با بررسی‌هایی که انجام دادند متوجه شدند که این افراد از نظر اجتماعی فعال‌ترند و رژیم غذایی و سبک زندگی سالم‌تری دارند. به‌طورکلی، در میان جمع بودن باعث شادی بیشتر، یادگیری بهتر و طول و عمر و سلامتی می‌شود. پس همین حالا سیستم خود را خاموش کنید و سری به دوستان قدیمی خود بزنید.